Kategoria: Nasi Podopieczni

W marcu 2025 r. pod naszą opiekę trafiła sunia ze Schronisko dla Bezdomnych Zwierząt w Sosnowcu, gdzie spędziła ostatnie dwa tygodnie. Niestety, nikt się po nią nie zgłosił i nie udało się odnaleźć właściciela.
Na początku Sindy była bardzo zestresowana i niepewna, szczególnie podczas wyjść na spacer. W kontaktach z człowiekiem zachowuje dużą ostrożność. Wiemy o niej jeszcze niewiele, ale jedno jest pewne – niedawno rodziła.
Przed Sindy pełna diagnostyka, musi mieć też czas, aby zbudować pewności siebie i nabrać zaufania do człowieka.

W marcu 2025 r. trafiła do nas Lana, której opiekunka starała się zrobić wcześniej wszystko, żeby do rozstania nie doszło. Jednak nie udało się, decyzja o oddaniu suni była trudna, ale konieczna.
Lana to pogodna, radosna sunia, lubiąca spędzać czas nie tylko na spacerach, ale i na kanapie. Lubi kraść rzeczy, które leżą lub upadły na podłogę i nie ma specjalnie ochoty ich oddawać.
Więcej napiszemy o Lanie, jak poznamy ją lepiej.

W styczniu 2025 r. pod naszą opiekę trafił starszy golden. Wcześniej jako pies bezdomny przebywał w schronisku w Bełchatowie.
Lotek był bardzo mocno zarobaczony, miał sporą niedowagę (ważył 23,5 kg w momencie trafienia do nas), zaniki mięśniowe, problemy z oczami, uszami, guza w okolicy odbytu. Miał też widoczne problemy ortopedyczne.
Badania wykazały, że Lotek ma silny stan zapalny układu pokarmowego, który objął żołądek, jelita, a nawet trzustkę. Najprawdopodobniej przyczyną było bardzo silne zarobaczenie. Wdrożyliśmy już odpowiednie leczenie oraz dietę. Po wizycie u ortopedy wiemy, że Lotek ma zwyrodnienia w stawach łokciowych i biodrowych oraz spondylozę kręgosłupa.
Lotek jest sympatycznym, stabilnym emocjonalnie i bardzo spokojnym psem. Jest przyjaźnie nastawiony do każdego człowieka, do innych psów. Ekscytuje się na widok kotów i nawet ma ochotę je ganiać, ale raczej nie w celach konsumpcyjnych 🙂

Ostatniego dnia 2024 r. pod naszą opiekę trafiła 12,5-letnia Balbina vel Bunia. Właścicielka Balbiny umarła i sunia straciła jednocześnie swojego jedynego człowieka i dach nad głową.
To starsza, spokojna, grzeczna suczka, która niestety była mocno zaniedbana zdrowotnie. Zatkane kanaliki łzowe, zepsute zęby i masywny kamień nazębny, nadwaga i poważna niewydolność serca – wszystko to wymagało leczenia. Najpierw zajęliśmy się poprawą stanu i wydolności serca, Bunia jest pod stałą opieką kardiologa. Kiedy Bunia będzie mogła zostać bezpiecznie poddana narkozie, lekarze zajmą się usunięciem zębów.
Bunia przebywa w domu tymczasowym w Poznaniu.

Frytka trafiła pod naszą opiekę w lipcu 2024 r. ze schroniska w Tatarach. Wcześniej błąkała się samotnie w upale. Niestety, mimo poszukiwań nie odnalazł się właściciel suni.
Frytka trafiła do nas w złym stanie fizycznym, wychudzona, niedożywiona, z zanikami mięśniowymi, z problemami skórnymi, guzem na listwie mlecznej, zaropiałymi oczami i biegunką. Jej stan świadczył o tym, że nie miała łatwego życia, przy czym niejednokrotnie rodziła.
Zdrowotnie było bardzo dużo do zrobienia, nie wszystko mogliśmy zrobić od razu, musieliśmy działać sukcesywnie. Wyleczyliśmy chorą skórę oraz zapalenie trzustki. Pod koniec sierpnia Frytka została wykastrowana (z uwagi na torbiele na jajnikach) i usunięta została część listwy mlecznej z guzem (na szczęście niegroźnym). W październiku 2024 r. przeszła zabieg stomatologiczny, podczas którego usunięto kilka połamanych zębów. Następnie, w związku z osłabionymi niektórymi odruchami neurologicznymi, Frytka przeszła badanie rezonansem magnetycznym. W styczniu Frytka przeszła zabieg usunięcia entropium czyli podwijającej się powieki oraz leczenie owrzodzenia rogówki.
Frytka czeka na adopcję.

W lutym 2024 r. w Korytnicy, we współpracy z lokalnym lekarzem weterynarii, odłowiliśmy goldenkę. Nie było łatwo, bo sunia opanowała sztukę ucieczki i uników do perfekcji. Mieszkańcy wsi twierdzili, że sunia błąka się po okolicy od około roku, nikt jej nie znał i nikt nie wiedział, skąd się tam wzięła. Według ich relacji zimowe dni sunia spędziła w zaspach śnieżnych. Od stycznia 2024 r. dokarmiał ją miejscowy proboszcz, który zawiadomił gminę.
Jej dotychczasowe życie nie należało raczej do łatwych. Patrząc na jej obwisły brzuch i wyciągnięte sutki, nietrudno się domyślić, że rodziła wiele razy. Skóra była tak rozciągnięta, że Santa musiała przejść zabieg plastyki listwy mlecznej. Sunia w obecności człowieka próbowała stać się niewidzialna, przy dotyku zamierała, nie szukała kontaktu. Potrzebowała ogromu czasu i cierpliwości. Z dnia na dzień jej zachowanie się zmieniało, stawała się towarzyska i radosna. Dużym wsparciem w tym okresie były i nadal są dla niej inne stabilne psy, które stara się naśladować.
Santa świetnie dogaduje się z psami, jednak poluje na mniejsze zwierzęta (koty, podloty, itp). Nie jest też fanką samochodów i ruchu ulicznego. Zdecydowanie lepiej odnajduje się w spokojnym miejscu z dala od miejskiego zgiełku. Santa w pierwszych dniach w domu tymczasowym wykazywała dużą tendencję do ucieczek z podwórka czy z domu. Na chwilę obecną problem ten minął, jednak w nowym domu może powrócić. Sunia długo mieszkała samotnie na ulicy i musiała sobie radzić więc jest bardzo pomysłowa i zaradna.
Szukamy dla Santy domu w spokojnym miejscu, że stabilnymi psem rezydentem. Sunia na początku będzie potrzebowała dużo czasu i cierpliwości, by przystosować się do nowej rzeczywistości. Santa to cudowna sunia, jest też trochę mniejsza i drobniejsza (ważył 27 kg) niż inne goldenki.

W październiku 2021 r. trafił pod naszą opiekę Kim, który uległ dwa dni wcześniej wypadkowi komunikacyjnemu, a jego właściciele chcieli go uśpić. Na prośbę lekarza weterynarii, który odmówił eutanazji, zaopiekowaliśmy się Kimem.
Kim miał wieloodłamowe złamania miednicy, biodra i kości udowej z przemieszczeniem. Został w trybie pilnym zoperowany, ale z uwagi na wiek i nadwagę, rokowania lekarzy były ostrożne. Kim przez 5 tygodni przebywał w szpitalu, ponieważ musiał mieć zapewnioną profesjonalną opiekę. Na jego ciele powstało wiele ogromnych krwiaków pourazowych, co pogłębiało anemię, dlatego Kimowi przetoczono krew. Jeden z krwiaków umiejscowił się pod raną operacyjną, która z tego powodu trudno się goiła. W związku z silnym wstrząsem, jakiego doznał organizm po wypadku, u Kima pojawiła się reakcja autoimmunologiczna (tzw. burza cytokinowa), w wyniku której organizm niszczył krwinki czerwone, a szpik kostny nie nadążał ich produkować. Konieczna była druga transfuzja krwi. Sytuacja była bardzo poważna, ale na szczęście udało się ustabilizować stan Kima i w połowie listopada 2021 r. Kim wyszedł ze szpitala i zamieszkał w domu tymczasowym.
Pomimo ogromnego cierpienia jakiego Kim doświadczał, urzeka on swoim spokojem, poczciwością i cierpliwością. Pierwsze dni były trudne, ponieważ Kim był bardzo słaby, miał też duże zaniki mięśniowe więc trzeba było mu pomagać wstawać i asekurować go przy chodzeniu. Jednak jego determinacja w połączeniu z dobrą opieką i rehabilitacją sprawiały, że Kim robił ogromne postępy i stawał się coraz bardziej samodzielny.
Obecnie Kim chodzi, biega, wchodzi po schodach, pokonuje różne przeszkody leżące na ziemi – rehabilitacja zarówno specjalistyczna, jak i domowa dają rewelacyjne efekty.
Kim przebywa w domu tymczasowym w Pruszkowie.